"...τα παιδιά εξέσπων εις κακίας διαφόρους…"

Δ. Γληνός: Οι χοίροι υίζουσιν, τα χοιρίδια κοϊζουσιν, οι όφεις ιϋζουσιν

"...Ολα έξοχα, ιατροί, φάρμακα, εργαλεία και όμως ...ο ασθενής απέθνησκε. Τα παιδιά ενύσταζαν, ενύσταζαν, ενύσταζαν. Θεέ μου πώς ενύσταζαν! Ωσάν η Ελληνική φυλή να είχεν αγρυπνήσει επί χιλιετηρίδας και να είχε συγκεντρωθή όλη η κόπωσίς της εις τους συγχρόνους ελληνόπαιδας. Τα παιδάρια, τα οποία εις την αυλήν του Σχολείου ήσαν ζωηρότατα, ευφυέστατα, ευγλωττότατα, δαιμονιώδους ταχύτητος σκέψεως, ακατασχέτου ευκινησίας και ευθυμίας μόλις ελάμβανον ανά χείρας τα υψηλά αυτά αποστάγματα της προγονικής γλώσσης, αρετής και σοφίας επάθαιναν ακαριαίαν νάρκωσιν, δυσθυμίαν, ανορεξίαν ψυχικήν, κόρον, γλωσσοδέτην, ανικανότητα σκέψεως. Η σκιά της ηλιθιότητος εκάλυπτε την τάξιν και τα παιδία εξέσπων εις κακίας διαφόρους. Εγίνοντο δύστροπα, αφηρημένα, τυραννικά διά τον διδάσκαλον. Τα καλύτερα επαπαγάλλιζον ευσυνειδήτως..."

Το 1921 ο Δημήτρης Γληνός εκδίδει, με το ψευδώνυμο Αντώνης Γαβριήλ, το βιβλίο "Οι χοίροι υίζουσιν, τα χοιρίδια κοϊζουσιν, οι όφεις ιϋζουσιν".

Οι μαθητές και οι μαθήτριες της Γ΄ Γυμνασίου να σχολιάσουν το παραπάνω κείμενο του Δημήτρη Γληνού χρησιμοποιώντας οποιοδήποτε μέσω επιθυμούν (βιβλίο, ταινία, τραγούδι, κείμενο, πίνακα, ζωγραφιά, παρουσίαση, έκθεση κτλ)